Dworp - Dag 4

De vierde dag én meteen ook de laatste… Die vier dagen waar ik enorm tegenop zag, werden vier dagen vol met vreugde, genot, vriendschap en plezier. Ik heb er enorm van genoten en kijk er met veel plezier op terug!

Als laatste opdracht stelden we onze Muzobox aan elkaar voor. Het was zeer interessant om te horen hoe anderen hun groei in geweest en hoe deze verschilt/gelijkloopt met de jouwe. Voor mijn muzische groei verwijs ik je graag door naar het topic ‘Muzische Leerlijn’.

De Zwitsers

Dworp was super!

Dworp - Dag 3

Rond half 10 kwamen de kinderen uit de bassischool. Deze waren meteen verdeeld in drie groepjes van 36. Deze werden dan per groep nogmaals in drieën gedeeld. Elk klein groepje van 12 werd begeleid door 6 begeleiders. Dit was eigenlijk best wel veel. Je praat wanneer de andere net iets wil zeggen en omgekeerd.Ik en mijn groepje (voor details: zie dag 1) hadden een workshop rond Muzisch Taalgebruik uitgewerkt. We voorzagen volgende opdrachten:

- één van de begeleiders zei een zin en de kinderen breidden er om de beurt een stukje bij. Zo moest degene die op het einde zat het verhaaltje mooi afsluiten.

- de kinderen hadden bij het binnenkomen een kaartje gekregen met daarop een woord. Drie leerlingen werden samen gezet en met deze woorden moesten ze een toneelstukje verzinnen. Dit werd aan elkaar voorgebracht.

- ieder kind krijg een kaartje met een woord op (deze keer niks te maken met opera). De leerlingen moeten een gesprekje aangaan en de woorden integreren. Om het extra spannend te maken gaven we de kinderen nog een vreemd woord om in hun tekst toe te voegen.

De andere workshops hadden te maken met zang en maskers maken. Wanneer alle leerlingen de drie workshops hadden doorlopen, kregen we opnieuw de eerste groep. We moesten samen met hen een toonmoment in elkaar steken. Hiervoor nam ik het voortouw. De rest van mijn groepje vond dit gelukkig niet erg. Ik moet zeggen dat de kinderen gedurende de workshops heel wat geleerd hadden. Er was veel eigen inbreng en stap voor stap bekwamen we een leuk resultaat op ‘Alors on Danse’ van Stromae. De andere groepjes waren eveneens leuk!

Julia Stiles

’s Avonds trokken we onze beste kledij aan en gingen we allemaal opgetut een leuke avond tegemoet. We werden opgewacht door heel het muzische team die ons al zingend tegemoet kwamen. We kregen een aperitiefje en daarna konden we de zaal betreden. Daar kregen we door meneer De Smet een inleiding op de film die volgde. Deze was ‘Save the last dance’, een film die ik al een paar keer heb gezien maar vind hem nog steeds mooi! Ik vind Julia Stiles dan ook een prachtige actrice!

Na de film gingen we onze benen strekken in de bar. Ikzelf bleef tot een uur of 3 en kroop daarna voor nog een paar uurtjes mijn bedje in. Mijn oogjes vielen toe en wanneer deze open gingen, was het alweer de laatste dag van Dworp…

Dworp - Dag 2

In de voormiddag mochten de in de zaal ‘de Put’ onze voorstelling een eerste keer brengen voor de lectoren. Daar kozen we de juiste stand voor de lichten en ook de kleur. Bijna elke Griekse mythologie is dramatisch dus er werd veel voor de kleur rood gekozen.

Na het voorstellen werden we in een grote groep van 18 personen gestoken. Met deze groep bedachten we drie workshops die een 36-tal kinderen van basisschool Sint-Victor uit Dworp de volgende dag moesten uitvoeren. ’s Avonds was het zover… we maakten onze allen klaar voor onze voorstelling. Vooraleer de voorstellingen begonnen, zag ik al hoe prachtig sommige studenten geschminkt waren. Hun stuk moest dus wel prachtig zijn, ik was extra benieuwd!

Anke en ik als blijtsmoelen

De zenuwen begonnen te komen van zodra we met ons allemaal op de stoeltjes in de zaal gingen zitten. Wij moesten als derde het podium op. We brachten ons stuk feilloos en aan het publiek merkten we dat ze het smaakten. Aan de commentaar hoorden we dat de humor echt wel goed zat. Ik ging tevreden het podium af en denk dat dit geldt voor mijn hele groep.

Het begin (hele groep)

De andere groepjes waren stuk voor stuk super. Vooral het eerste groepje vond ik zeer origineel. Wat me opviel en wat ik zeker leuk vond was dat de Spaanse studenten mooi geïntegreerd werden in het stuk. Bij deze… CHAPEAU voor allen!

Voilà… de tweede dag zat er weeral op. Morgen komen de kinderen van de basisschool te Dworp. Spannnnnnend!

Dworp - Dag 1

Medea

Vorige week gingen we op vierdaagse naar Dworp. Ik zag er echt tegenop… We vertrokken met het Griekse verhaal ‘Medea’, niet wetende wat we daarmee moesten doen. Aangekomen stond ons een verrassing klaar in de danszaal. Het was de DVD van Carmen waar vrolijk gedanst werd. We probeerden de danspasjes mee te doen en de toon voor een leuke vierdaagse was gezet.

Nadien kregen we de opdracht om een groepsnaam te zoeken en deze muzisch voor te stellen aan elkaar. Wij heetten de ‘MEDEAS’, wat afgeleid was van onze Griekse mythologie. Ik merkte dat een aantal technieken die we gedurende drie jaar Muzo leerden, werden gebruikt.

Toen begon het échte werk… een toonmoment in elkaar steken die te maken had met onze Griekse mythologie. Maar… we moesten er ook verschillende facetten van opera insteken. Het leek eerst een moeilijke klus. Ik zat in het groepje met Inga, Linsday, Anke, Tatjana en Eline G. We kwamen beetje bij beetje op verschillende ideeën. Deze bundelden we tot een mooi geheel en zo ontstond onze operavoorstelling.

We brachten het verhaal van Medea met veel humor. Zo waren er twee ‘blijtsmoelen’, waaronder ikzelf. Deze zorgden voor een komische noot. Ook staken we er leuke doordenkertjes in ons toneel. Zo vervingen we ‘het gulden vlies’ door  ‘de gulden fleece’. We integreerden dan ook een echt dekentje in ons stuk. Een mopje in verband met de lectoren mocht natuurlijk niet ontbreken. Wij maakten er eentje in verband met EHBO, speciaal voor mevrouw Vergaert dus.

We oefenden en oefenden en oefenden… want de volgende dag moesten we de voorstellingen aan elkaar tonen!

Clouseau

Op zondag 19 december kreeg ik een SMS-bericht van een vriendin van me. Ze had de vraag om met haar naar Clouseau te gaan kijken in het Sportpaleis te Antwerpen. Vrienden hadden me dit reeds gevraagd en toen had ik geweigerd, ik wou namelijk geen geld 'verspillen' aan deze groep. Ik had hen al een paar keer live gezien en vond 3 keer eigenlijk wel genoeg. 


Dit aanzoek was anders... Het kwam van een vriendin die ik weinig hoorde en keek er dus naar uit om nogmaals bij te praten. Het ging over tickets die ze gratis had gekregen en haar andere vriendinnen waren reeds naar Clouseau gaan kijken.


Ik vond het verrassend goed, een leuke sfeer, mooi podium, leuke nummers enz. Normaal gezien spelen ze dikwijls nummers van hun nieuwe CD. Deze is mij niet bekend dus vind ik het concert automatisch minder leuk. Omdat het de laatste keer is dat Clouseau in het Sportpaleis komt, speelden ze oude klassiekers die iedereen kon meebrullen. Leuk leuk leuk!


Bij 'Afscheid van een vriend' werd het ijzig stil. Dit liedje wordt vaak gebruikt bij een begrafenis, er rolden dan ook wat traantjes uit de fans hun ogen. Ikzelf, moest toch ook een keertje slikken. Ik vind het een zeer mooie tekst.

Voor kinderen?
Clouseau is zowel voor kinderen als volwassen. Naast me zat een jongetje van ongeveer 9 à 10 jaar. Hij kende veel nummers en het was fantastisch om te zien hoe de jongen zich inleefde. Ik ben blij dat ik ze nogmaals gezien heb maar een échte fan zal ik nooit worden. 

Muzische Leerlijn (Muzobox)

De laatste dag in Dworp moesten we allen onze Muzobox voorstellen. Aangezien ik niet écht creatief ben, maakte ik hem vooral sober. Er zat echter wel veel betekenis in.

Eerst en vooral de buitenkant… deze kreeg verschillende kleuren. Ik koos de kleuren niet zomaar, elke zijde van mij doos had een kleur van een leerplan in verband met muzische. Het grote ondervlak maakte ik groen en deze zette ik in de ‘spotlight’. Ik heb namelijk de onderkant in de glitter gezet. Dit natuurlijk niet zomaar… groen betekent het vak ‘beeld’ en deze Muzobox heeft vooral te maken met beeld, daarom de glitters.

Wat me het meeste zal bijblijven van deze drie jaar Muzo is de opera. Ik stelde mijn doos dan ook voor als een operazaal. Aan de zijkant stond een mini-podium. Niet alles van de opera sprak me evenveel aan. Wel had ik vooral oor voor de orkestbak. Ik was verrast door de aangename muziek en heb tijden Semiramide dan ook meer geluisterd naar de muziek dan dat ik met het stuk zelf bezig was. De orkestbak gaf ik in mijn box weer met een slinger waaraan verschillende muziekinstrumentjes hangen.

Op mijn podium ligt een gevouwde bloem. Deze heeft een dubbele betekenis:

- De bloem symboliseert hoe ik als kind vroeger ‘beeld’ kreeg. De juf/meester maakte een voorbeeldje en elk kind maakte dit na. Dit strookt niet met de visie die wij meekrijgen op de hogeschool. Daarom vertrekken er vanuit de bloem 4 slingers met parels. Aan elke slinger hangt een parel maar deze hebben verschillende kleuren en vormen. Dit symboliseert de visie nu. De juf geeft een aanzet (dit is de bloem) maar elk individu werkt dit op zijn/haar manier uit (de slingers met parels).

- De bloem staat ook voor openbloeien. Ik kan zeggen dat ik in deze opleiding uitgebloeid ben van een verlegen, timide en onzeker meisje naar iemand die durft opkomen voor haar mening. Ook op vlak van Muzo heb ik durven experimenteren en wanneer iets mislukte, nam ik mezelf dit niet kwalijk. Als je niets probeert, kan er ook niks mislukken, nietwaar?

In een hoekje hing ik een lampje. Deze heb ik in mijn doos gehangen omdat ik liever ideeën bedenk die kinderen moeten uitwerken dan dat ik zelf iets uitwerk. Mevrouw Van Stappen vond dit iets wat ik zeker aan bod mocht laten komen. Uiteindelijk is dit ook belangrijk bij het juf-zijn. Wat ook aanwezig was in mijn box waren schelpjes die op de groene bodem lagen. Deze hadden wederom een dubbele betekenis:

- Schelpen doen me denken aan de zee en de zee dan weer op zijn beurt aan genieten en rust. Doorheen deze 3 jaar heb ik écht geleerd om te genieten met verschillende zintuigen. Zoals eerder vermeld met mijn oren door het beluisteren van muziek die ik hiervoor ‘saai’ vond. Met mijn ogen heb ik genoten van kunst, vooral schilderijen dan. Leuk vind ik het om verder te kijken dan je neus lang is. Het is natuurlijk belangrijk om goed te kijken wat erop staat maar veel leuker vind ik het om te fantaseren over de gedachtegang die de schilder(es) had toen ze het schilderij maakte.

- De schelpen hebben een spiraalvorm. Deze symboliseert het denkproces. Men vertrekt van een grote, vrij algemene brainstorm en men spit deze alsmaar verder uit tot men het puntje bereikt van de schelp. Daar heeft men het idee voor een les of beeldend werk bekomen en kan men het beginnen uitwerken.

Als laatste plaatste ik een trap in mijn doos. Dit is de trap die leidt naar mijn verdere leven en klaspraktijk. Op de trap staan allerlei kernwoorden geschreven die ik zeker wil meenemen naar de toekomst:

- uniek zijn
- indrukken
- technieken
- vakoverschrijdend
- jezelf zijn
- ervaringen

...

Dit is natuurlijk niet alles! Er is nog zoveel meer dat ik niet met woorden neer kan schrijven… Ik vond het zeer interessant om ieders eigen invulling van de Muzobox te horen!

Cirque Du Soleil

Gisteren ging ik voor de eerste keer naar een show van Cirque Du Soleil kijken. De show, genaamd Corteo, begon stipt om 20:00u. Vol hoge verwachtingen ging ik er heen...

Toen we aankwamen in de zaal viel het me op dat het een klein podium was. Bij beelden die ik al op televisie zag van voorbije shows leek me dit veel groter te zijn. Corteo betekent 'processie' in het Italiaans. Het is een vrolijke stoet, een feestelijke parade vanuit het perspectief van een clown die zijn eigen begrafenis ziet.

Corteo volgens ‘de Standaard’:

“Corteo is inderdaad anders dan veel van de shows die jullie hier inmiddels hebben gezien', vertelt Mauro Mozzani. 'Het zoekt doelbewust het poëtische, intimistische en theatrale op waarmee Cirque du Soleil in het begin bekend is geworden. Er wordt heel wat aandacht aan de details besteed. Het draait niet louter en alleen om de circusacts. Let ook op de make-up: die is veel minder opzichtig dan in andere shows. Daar herken je de acteurs bijna niet. Hier zie je echt de mens die op het podium staat.'

Heel de show, die bedacht werd door de Italiaanse regisseur Daniele Finzi Pasca, is eigenlijk een opgewekte rouwstoet, een feestelijke parade, die plaatsvindt in de verbeelding van de clown. Hij stelt zich zijn eigen begrafenis voor in een carnavalssfeer, met tal van engelen. 'Natuurlijk is het vreemd om elke avond naar je eigen begrafenis te kijken', glimlacht Mozzani. 'Maar het is interessant werk voor een clown, en het is wel mijn begrafenis. Elke avond sta ik in het centrum van de belangstelling. En nog elke keer kan dit spektakel me raken.’ “

Wat me opviel was de subtiele maquillage. Ze gebruikten zelden maskers, sobere maar prachtige kledij, weinig schmink. De stunts waren indrukwekkend, vooral de acrobaat met de ladder! Ik hield letterlijk mijn adem even in want het leek alsof hij elk moment te pletter ging storten. Gelukkig gebeurde dit niet!

Voor kinderen?

Cirque Du Soleil is zeker ook voor kinderen. Er zaten er dan ook wel wat in de zaal. De stunts en acrobatie zullen ze fantastisch vinden. Dit merkte ik aan de reactie die uit de zaal kwam. Verkondig ‘Cirque Du Soleil’ niet als een circus. Het is zoveel meer dan gewoon een clown die wat gekke bekken trekt. Ik vond het verrijkend en wil doodgraag nog een keertje gaan kijken!


Overmorgen vertrekken we naar Dworp...